១,អបាយភយប្បច្ចវេក្ខណ ត្រូវពិចារណនូវភ័យក្នុងអបាយ
២,អានិសង្ឃទស្សាវី ជាអ្នកឃើញនូវអានិសង្សនៃសេចក្តីឧស្សាហ៍
៣,គមនវិថីប្បច្ចបេក្ខណ ឧស្សាហ៍ពិចារណានូវផ្លូវនៃដំណើរព្រះពុទ្ធអង្គ និងអរិយសង្ឃ
៤,បិណ្ឌបាតាបចាយន គោរពចំពោះបិណ្ឌបាតដែលគេឲ្យ
៥,ទាយជ្ជមហត្តប្បច្ចវេក្ខណ ឧស្សាហ៍ពិចារណានូវមត៌កដ៏ប្រសើរ គឺអរិយទ្រព្យទាំង ៧
៦,សត្ថុមហត្តប្បច្ចវេក្ខណ ឧស្សាហ៍ពិចារណាថា ព្រះបរមសាស្តាជាបុគ្គលដ៏ប្រសើរ
៧,ជាតិមហត្តប្បច្ចវេក្ខណ ឧស្សាហ៍ពិចារណានូវជាតិដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះសាស្តា
៨,សព្រហ្មចារិមហត្តប្បច្ចវេក្ខណឧស្សាហ៍ពិចារណានូវគុណធម៌ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រហ្មចារីបុគ្គល
៩,កុសីតបុគ្គលលបរីវជ្ជន វៀរចាកបុគ្គលដែលខ្ជិលច្រអូស
១០,អារទ្ធវិរិយបុគ្គលសេវន សេពគប់តែនឹងបុគ្គលអ្នកមានព្យាយាម
១១,តទធិមុត្ត បង្អោនចិត្តទៅក្នុងវិរិយសម្ពោជ្ឈង្គ។
